حبس ملک

(مسئله 2690) انسان می‌تواند ملک خود را بدون اين‌كه وقف كند براي انجام كارهاي خيريه يا عبادت حبس كند ؛ يعني استفاده از آن را منحصر در كارهای خيريه و عبادت نمايد . پس چنانچه آن را عملاً براي استفاده اين گونه امور در آورد «حبس» محقق شده و نمي‌تواند آن را به هم بزند ؛ ولي اگر براي مدت محدودی ـ مثلاً ده سال ـ حبس كرده باشد ، پس از انقضای آن مدت به ملكيت او يا كسانی كه هنگام مرگ وارث او بودند باز می‌گردد .

(مسئله 2691) در حبس‌ملک نيز ـ نظير وقف ـ بلوغ و عقل صاحب ملک شرط‌است ؛ همچنين نبايد سفيه باشد و يا اين‌كه به واسطه ورشكستگی توسط حاكم شرع از تصرف در اموالش منع شده باشد .