غسل نفاس

خوني كه همراه با بيرون آمدن اولين جزء نوزاد از رحم مادر خارج مي‌شود «خون نفاس» نام دارد و زنان را در اين حالت «نُفَساء يا نَفْساء» مي نامند ؛ كمترين مدتي كه زنان اين خون را مي بينند يك لحظه و بيشترين آن ده روز است .

(مسئله575) خوني كه پيش از بيرون آمدن نوزاد از زنان خارج مي‌شود خون نفاس نيست ؛ و ممكن است حيض يا يكي از انواع استحاضه باشد .

(مسئله576) لازم نيست خلقت بدن نوزاد كامل و زايمانكامل و طبيعي باشد؛بلكه اگر نوزاد پيش از كامل شدن به دنيا آيد خوني كه همراه او خارج مي‌شود نفاس است . و اگر خون بسته‌اي هم از رحم بيرون آيد كه خود زن مي‌داند يا چهار قابله يا متخصصان نظر دهند كه اگر در رحم باقي مي‌ماند انسان مي‌شد ، بنا بر احتياط واجب كارهايي را كه بر نفساء حرام است ترك نمايد و كارهايي را كه مستحاضه انجام مي‌دهد انجام دهد .

(مسئله577) زناني كه خون نفاس آنها بيش از ده روز باشد چند حالت براي آنان وجود دارد:

حالت اول: چنانچه در حيض عادت داشته باشد ، بايد به اندازة روزهاي عادت خود نفاس و بقيه را استحاضه قرار دهد .

حالت دوم: اگر در حيض عادت نداشته است ، چنانچه نشانه‌هاي خون تغيير يابد بايد آن اندازه را كه سياه رنگ است ـ اگر بيش از ده روز نباشد ـ نفاس قرار دهد .

حالت سوم: چنانچه در حيض عادت نداشته و نشانه خون نيز يكنواخت بوده ، بايد به اندازه عادت خويشاوندان خود نفاس قرار دهد ؛ و اگر مقدار عادت خويشاوندان او متفاوت باشد بنا بر احتياط واجب بايد هفت روز نخست را نفاس بداند ، و در اين حالت و حالت دوم احتياط واجب آن است كه تا روز دهم كارهايي را كه بر حائض حرام است انجام ندهد و به وظايف مستحاضه نيز عمل نمايد .

(مسئله578) بنا بر احتياط مستحب زني كه خون نفاس او بيش از ده روز مي‌باشد ، اگر در حيض عادت دارد از روز بعد از عادت ، و اگر عادت ندارد پس از روز دهم تا روز هجدهم زايمان كارهاي مستحاضه را به‌جا آورد و كارهايي را كه بر نفساء حرام است ترك نمايد.

(مسئله579) زني كه عادت حيض او كمتر از ده روز باشد ولي بيش از روزهاي عادتش خون نفاس ببيند ، بايد به اندازة روزهاي عادت خود نفاس قرار دهد و پس از آن بنا بر احتياط واجب تا دو روز عبادت را رها كند و پس از دو روز تا روز دهم وظايف مستحاضه را انجام داده و كارهايی را كه بر نفساء حرام است ترك نمايد ؛ پس در اين صورت اگر خون از ده روز بگذرد استحاضه است ، و بايد روزهاي پس از عادت تا روز دهم را هم استحاضه قرار داده و عبادتهايي را كه در آن روزها انجام نداده قضا نمايد .

(مسئله580) زناني كه پس از زايمان تا يك ماه پياپي و يا بيشتر خون مي‌بينند يكي از دو حالت را دارند:

حالت اول: اگر در حيض عادت دارند ، به اندازة عادت حيض نفاس قرار داده و ده روز پس از آن ـ گرچه در روزهاي عادت ماهانه باشد ـ استحاضه است ، و پس از گذشت اين ده روز اگر خوني را كه مي‌بيند در روزهاي عادتش باشد حيض است ؛ گرچه نشانه خون حيض نداشته باشد . همچنين اگر در روزهای عادتش نباشد و نشانه حيض را داشته باشد حيض است ؛ هر چند خوب است در اين صورت احتياط شود . ولي اگر در روزهاي عادتش نباشد و نشانه هاي حيض را هم نداشته باشد ، بايد آن را استحاضه قرار دهد .

حالت دوم: اگر درحيض عادت ندارند ، ده روز نخست را مطابق آنچه در مسئله 577 گفته شد عمل نمايند و ده روز دوم آن استحاضه است ؛ و خوني كه پس از ده روز دوم ديده مي‌شود اگر نشانه حيض را داشته حيض است؛ وگرنه استحاضه مي‌باشد .

(مسئله581) كارهايي كه بر «حائض» حرام يا مكروه است بر «نفساء» نيز حرام يا مكروه مي‌باشد ؛ هر چند حرام بودن برخي از چيزها از باب احتياط و مكروه بودن برخي ديگر ـ مانند حنا بستن ـ محل اشكال است . همچنين آنچه بر حائض واجب يا مستحب است بر نفساء نيز واجب و مستحب مي‌باشد .

(مسئله582) طلاق دادن زني‌كه در حال نفاس مي‌باشد باطل است.همچنين نزديكي با او حرام مي‌باشد ؛ و اگر شوهرش با او نزديكي كند بنا بر احتياط مستحب به دستوري كه در احكام حيض گفته شد كفاره بدهد.

(مسئله583) وقتي كه زن از خون نفاس پاك شد بايد غسل كند و عبادتهاي خود را به جا آورد ؛ و اگر دوباره خون ببيند ، چنانچه روزهايي كه خون ديده با روزهايي كه در وسط پاك بوده روي هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد تمام آن نفاس است ؛ و چنانچه روزهايي كه پاك بوده روزه گرفته باشد بايد قضا نمايد .

(مسئله584) اگر زن از خون نفاس پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست بايد با مقداری پنبه خود را آزمايش كند ؛ پس اگر پاك بود برای عبادتهای خود غسل‌كند .

(مسئله585) كسي‌كه غسل نفاس را انجام داده بنا بر احتياط واجب بايد براي نماز و ساير عبادتهايی كه طهارت در آن شرط است وضو نيز بگيرد ؛ و لازم نيست وضو را پيش از غسل انجام دهد .