برخي مسائل متفرقه
(مسئله 712) مُحرم نمي‌تواند به قصد رفتن به زيارت مدينة منوّره يا مقاصد ديگر احرام خود را به هم زند. و اگر لباس احرام را در آورد و بنا گذارد در احرام نباشد از احرام خارج نمي‌شود؛ بلكه محرمات احرام بر او حرام است؛ و آنچه را موجب كفاره است اگر مرتكب شود علاوه بر اينكه گناه كرده كفارة آن را نيز بايد بدهد.
(مسئله 713) سجده نمودن بر سنگهايي كه در مسجدالحرام يا مسجد النبي(صلی الله علیه و آله) يا مساجد ديگر به كار رفته جايز است؛ هر چند سنگ سياه يا سنگ مرمر يا ساير سنگهاي معدني باشد.
(مسئله 714) شركت در نمازهاي جماعت كه در مسجدالحرام يا مسجدالنبي(صلی الله علیه و آله) يا مساجد ديگر مسلمين منعقد مي‌شود با رعايت احكام و آداب آن مستحب مؤكد است؛ پس بجاست حجاج و زوار محترم از شركت در جماعتها تخلف نكنند و به نماز جماعت اهميت دهند. ولي بنابراحتياط واجب حمد و سوره را خودشان بخوانند؛ هر چند به نحو حديث نفس و خطور در ذهن باشد.
(مسئله 715) اگر كسي پس از انجام عمرة تمتّع و خارج شدن از احرام مريض شد به گونه‌اي كه قدرت انجام حج ندارد و مي‌خواهند او را به وطن خود برگردانند، پس اگر ممكن است بنابراحتياط خودش را به قصد طواف نساء طواف دهند؛ و اگر ممكن نيست به كسي نيابت دهد يك طواف نساء به نيابت او بجا آورد. و چنانچه حج از سالهاي پيش بر او واجب بوده يا استطاعت او تا سال بعد باقي ماند بايد در سال بعد عمره و حج تمتّع را بجا آورد و عمرة سال پيش كافي نيست.
و اگر سال اول استطاعت او بوده و استطاعت او باقي نماند، حج بر او واجب نيست؛ ولي اگر مي‌تواند در همانجا به كسي نيابت دهد كه در همان سال به نيابت او عمره و حج بجا آورد بنابراحتياط واجب اين كار را انجام دهد.
(مسئله 716) اگر زن بعد از اعمال مني در روز عيد حائض شد و همراهان او مهلت نمي‌دهند تا پاك شود و طواف و سعي خود را بجا آورد و راهي براي ماندن ندارد، واجب است نايب بگيرد تا طواف حج و نماز آن را به جاي او بجا آورد وسپس خودش سعي را انجام دهد و پس از آن نايب طواف نساء و نماز آن را به نيابت او بجا آورد و اعمال مني در ايان تشريق را نيز خودش انجام دهد.
(مسئله 717) اگر زن پس از انجام اعمال خود خون ديد و شك كرد آيا در حال طواف حائض شده يا بعد از آن، در اين صورت به شك خود اعتنا نكند و طواف و نماز او صحيح است.
(مسئله 718) بنابراحتياط واجب براي زنها نيز پوشيدن دو لباس احرام به عنوان لنگ و رداء لازم است؛ هر چند جايز است دوخته باشد و لباسهاي ديگري را هم پوشيده باشند. پس مي‌توانند شلوار را به قصد ازار بپوشند و چادر را به قصد رداء بر سر بيندازند.
(مسئله 719) روزه گرفتن در ايام تشريق (يازدهم و دوازدهم و سيزدهم ذيحجّه) براي كساني‌كه در مني هستن جايزنيست. و روزه گرفتن در عيد اضحي و عيد فطر بر همة مسلمين حرام است.
(مسئله 720) قربانيهايي كه به عنوان كفاره بر مُحرم واجب مي‌شود بايد گوشت آنها را به فقراي مسلمين صدقه دهد و خودش نمي‌تواند از آن استفاده كند؛ و به واجب النفقة خودش نيز ندهد.
(مسئله 721) كسي‌كه به نيّت عمرة تمتّع بسته اگر بر حسب اتفاق حج از او فوت شود، نيّت خود را به عمرة مفرده برگرداند؛ و با اتمام آن از احرام خارج مي‌شود.
(مسئله 722) اگر با عين پول يا جنسي كه زكات يا خمس به آن تعلّق گرفته جامة احرام بخرد، و يا به خود جامه خمس تعلق گرفته باشد، احرام در آن جايز نيست؛ همچنين است بنابراحتياط واجب اگر آن را به پول كلي بخرد ولي هنگام معامله بنا داشته باشد بدهي خود را از پولي كه به آن خمس تعلق گرفته يا از مال حرام ديگري بپردازد. ولي اگر آن را به پول كلي در ذمه خريده باشد و پس از معامله بر حسب اتفاق بدهي خود را از مال حرام يا مالي كه به آن خمس يا زكات تعلق گرفته باشد بدهد، هر چند ذمة او بري نمي‌شود ولي تصرف و نماز و طواف او در آن مانعي ندارد. و حكم گوسفند قرباني در آنچه گفته شد نظير حكم لباس احرام است.
(مسئله 723) بنابراحتياط لقطة حرم، يعني مالي را كه صاحبش در حرم خدا گم كرده است كسي برندارد؛ هر چند كمتر از درهم باشد و اگر برداشت تا يك سال معرفي كند و پس از معرفي و يأس از پيدا شدن صاحبش آن را صدقه دهد و تملك نكند. و اگر صاحبش پيدا شد و مطالبه كرد قيمت آن را به او بدهد؛ مگر اينكه صدقه را اجازه كند.