احکام نماز خوف

(مسئله 1375) نماز انسان در حال ترس از دشمن ، دزد ، درنده و مانند اينها همانند نماز مسافر شكسته است ؛ به شرط آن‌كه شكسته خواندن نماز در دفاع و يا ايمني از دشمن مؤثر باشد .

(مسئله 1376) «نماز» از انسان بالغ و عاقل واجد شرايط در هيچ حالي ساقط نمي‌شود حتي در حال درگيري مسلحانه ، حمله دزد يا درنده به هر شكل ممكن بايد نماز خود را بخواند ؛ اگر ممكن باشد ايستاده وگرنه نشسته يا در حال راه رفتن ، پياده يا سواره يا خوابيده ؛ و بايد تا ممكن است تكبيره الاحرام را رو به قبله بگويد و بقية نماز را هم هر قدر كه مي‌تواند رو به قبله انجام دهد ؛ و اگر نمي‌تواند ركوع و سجود را به طور كامل به جا آورد به اشاره انجام دهد . و چنانچه نماز خواندن براي او به اين اندازه هم ممكن نباشد ، بنا بر احتياط واجب بايد پس از نيت ، تكبيره الاحرام را به قصد ما في الذمّه (به قصد آنچه در واقع به عهده اوست) بگويد و به جاي هر ركعت يک «سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ للهِ وَ لا إلهَ إلّا اللهُ وَاللهُ أكْبَر» گفته و به دنبال آن دعاي ديگري هم بخواند و سپس با تشهد و سلام نماز را تمام نمايد . و اگر به وظيفه خود به شكل ممكن عمل نمايد نمازش اعاده يا قضا ندارد .

(مسئله 1377) اگر به جهت ضرورت ، بعضي از نماز را به عنوان مثال در حال راه رفتن يا سواره بخواند و در بين نماز ضرورت برطرف شود ، بايد باقيماندة نماز را بر طبق وظيفه فعلي تمام و كامل به جا آورد ؛ و اگر وقت باقي است بنا بر احتياط دوباره نماز را به طور كامل بخواند . همچنين اگر بعضي از نماز را كامل انجام داده و در بين آن خوف و ضرورت پيدا شده است باقيمانده را بر طبق ضرورت به جا آورد .

(مسئله 1378) اگر انسان به وجود دشمن يا درنده يقين كند و نماز را شكسته يا در حال راه رفتن به جا آورد و بعد معلوم شود اشتباه كرده است ، چنانچه وقت نماز باقي است بنا بر احتياط نماز را دوباره بخواند ؛ و اگر وقت گذشته قضا ندارد .