شک در سعی
(مسئله 483) شک در عدد شَوْطهای سعی چند صورت دارد:
اول: بعد از تقصير شك كند آيا به مقدار واجب سعي انجام داده يا كمتر يا بيشتر؛ در اين صورت به شك خود اعتنا نكند.
دوم: بعد از تقصير مي‌داند هفت شَوْط نبوده ولي نمي‌داند آيا بيشتر بوده يا كمتر؛ در اين صورت بنابراحتياط سعي و تقصير را از سرگيرد.
سوم: تقصير را هنوز بجا نياورده ولي در حالي كه خود را خارج از محل سعي و فارغ از سعي مي‌بيند شك كند آيا به مقدار واجب بجا آورده يا كمتر يا بيشتر، يا شك كند آيا به مقدار واجب بجا آورده يا كمتر؛ در اين صورت بنابراحتياط سعي را از سرگيرد.
چهارم: در حالي كه خود را در مروه مي‌بيند شک كند آيا هفت شَوْط بجا آورده يا كمتر؛ در اين صورت بايد سعي را از سرگيرد
پنجم: مي‌داند هفت شَوْط را كاملا بجا آورده است، ولي شك دارد آيا زيادتر از آن بجا آورده يا نه؛ در اين صورت سعي او صحيح است، خواه از محل سعي خارج شده باشد يا نه.
ششم: در بين شَوْط شك كند آيا شَوْط هفتم است يا نهم مثلا؛ در اين صورت نيز بايد سعي را از سرگيرد، هر چند خوب است شَوْط را تمام كند و بعد همة سعي را ازسرگيرد.
(مسئله 484) اگر در روزي كه طواف كرده است، فرداي آن روز شك كند آيا سعي را بجا آورده است يا نه، پس اگر پس از تقصير باشد به شك خود اعتنا نكند؛ و اگر قبل از تقصير باشد بنابراحتياط سعي را بجا آورد.
(مسئله 485) اگر پس از تمام شدن سعي و فراغت از آن شك كند آيا آن را صحيح انجام داده يا نه، به شك خود اعتنا نكند. همچنين است اگر شَوْط يا جزئي از آن را بجا آورده و پس از داخل شدن در شَوْط يا جزء ديگرشك كند آيا آنچه را قبلا انجام داده درست بجا آورده است يا نه.
(مسئله 486) اگر در حال طواف يا سعي پول يا چيز ديگر غصبي يا مالي كه خمس آن داده نشده همراه دارد به نحوي كه آن پول يا آن چيز به حركات طواف و سعي متحرک و جابجا مي‌شود، صحت طواف و سعي او محل اشكال است.